Puste place i opustoszałe miejskie dżungle…twórczość Hoppera nigdy nie była bardziej aktualna niż teraz.
Edward Hopper ikona malarstwa amerykańskiego XX wieku. Przedstawiciel realizmu w sztuce malarskiej. Jego realistyczne, ciche i pełne nostalgii obrazy przedstawiają człowieka w przestrzeni miasta i przyrody. Zobrazowane sceny z amerykańskiego życia, przenoszą nas do innej rzeczywistości, w której czas i przestrzeń zatrzymują się na chwilę. Mimo, że tworzył w czasach amerykańskiego kryzysu gospodarczego w latach 30′, nigdy nie chciał być uznawany za twórcę nurtu narodowego.
Edward Hopper, choć sam od ludzi stronił, to właśnie jego malarstwo wydaje się być najlepszym sposobem na poznanie kondycji współczesnego człowieka, którego samotność zdaje się dotykać bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. – Niezlasztuka.net
Zamknięty w sobie, nieśmiały Amerykanin, konserwatysta
Edward Hopper urodził się w amerykańskiej rodzinie holenderskiego pochodzenia klasy średniej. Absolwent Correspondence School of Illustrating w Nowym Jorku oraz New York School of Art. Od 1905 był pracownikiem agencji reklamowej. Zafascynowany Europą, najwięcej czasu spędził w Paryżu, samodzielnie studiując malarstwo. W 1908 osiedlił się w Nowym Jorku, gdzie w pracowni przy Washington Square North 3 malował przez całe swoje życie (ponad 50 lat). Miesiące letnie spędzał w South Truro na półwyspie Cape Cod, gdzie w 1930 kupił działkę i wybudował dom z pracownią.
Hopper to malarz wielkiej ciszy i niewypowiedzianej nostalgii. Jest mistrzem budowania nastroju – w swoich pracach obiera tematy na pozór najprostsze, w których umiejętnie ukrywa całą serię głębszych uczuć i znaczeń. – Niezlasztuka.net
Inspiracje kulturą europejską
Hopper bardzo dobrze znał kulturę europejską. Inspirował się poezją Johanna Wolfganga Goethego, Charlesa Baudelaire’a i Paula Verlaine’a oraz malarstwem Rembrandta, Gustawa Courbeta i zwłaszcza Edgara Degasa, który miał największy wpływ na jego sztukę.
Miasto, ludzie, hotelowe pokoje…
Od lat 20. dominującym tematem twórczości Hoppera było współczesne amerykańskie miasto i jego mieszkańcy: przedstawiciele klasy średniej, urzędnicy i sekretarki, klienci sklepów i barów, dojrzałe kobiety w pokojach hotelowych. W swych obrazach ukazywał typowy, pozbawiony charakteru i przygnębiający pejzaż miejski, z biurami, stacjami benzynowymi, kinami, zimnymi wnętrzami tanich hoteli i moteli. Na tym tle przedstawiał ludzi – zagubionych, samotnych i obojętnych wobec siebie (Wikipedia).
Wewnętrzne wyciszenie, lakoniczność motywów i sugestywność wizji przy jednoczesnej oszczędności środków wyrazu sprawiają, że przedstawiani przez Hoppera ludzie i rzeczy zdają się istnieć poza realnym czasem i przestrzenią, co nadaje jego obrazom niemal metafizyczny charakter.
Większość prac Edwarda Hoppera znajduje się w posiadaniu muzeów nowojorskich, przede wszystkim Whitney Museum of American Art, które otrzymało ogromny zbiór w spadku po śmierci artysty. Ciekawe kolekcje posiadają także Museum of Modern Art, Brooklyn Museum i Metropolitan Museum of Art oraz chicagowski Art Institute. Prace artysty rzadko są wypożyczane poza Stany Zjednoczone, dlatego każda europejska wystawa jest ważnym wydarzeniem. (Wikipedia)
Źródła: Wikipedia, Niezlasztuka.net, Bing.com, Google.com.